Giòbia su 23 de martzu is istudiantes de Irbono ant a retzire una còpia de su libru “Adiosu e… in bonora” de su poeta irbonesu Ginu Mameli. Mameli: “Un’istìmulu pro fàghere faeddare in sardu e fàghere amare sa poesia a is pitzocheddos”
Giòvias 23 martzu 2023, ant a èssere cunsignadas a totus is iscolanos de s’iscola primària e de is iscolas mèdias de Irbono, puru a su personale dotzente e non dotzente, is còpias de su libru “Adiosu e… in bonora”, de Gino Mameli. Is còpias sunt unu donu de s’iscritore e fìgiu de s’autore Giùliu Cèsare Mameli, chi at curadu s’òperat de su babbu. Mameli, at bòlidu istrinare is iscolanos cun custu libru pro more chi siat “un’istìmulu pro fàghere faeddare in sardu e fàghere amare sa poesia a is pitzocos”. S’initziativa est istada possìbile gràtzias a sa disponibilidade de su Dirigente de s’Istitutu Cumprensivu de Irbono e de is insegnantes Cecilia Murru e Pina Noto.
Pro intregare is còpias de su libru Giùliu Mameli ant incarrigadu is operadores linguìsticos Alessandro Podda e Ivan Marongiu. Dae is 09.30 a is 10.30 ddoe at a èssere s’addòbiu cun is pipios de s’iscola primària, e dae is 11.00 a is 12.00 cun is pitzocheddos de is iscolas mèdias.
Sa cunsigna de su libru at a èssere pretzèdida dae sa projetzione de unas cantas ischedas subra de sa biografia de Ginu Mameli e dae una presentada musicale dedicada a sa poesia a incuru de s’ufìtziu limba sarda de Irbono.
Ginu Mameli (Irbono, 6 freàrgiu 1921 – 15 argiolas 1991), est istadu unu de is poetas prus importantes de Irbono e de s’Ogiastra. Dae giòvanu at contivigiadu sa passione pro sa poesia, iscriende e improvisende otadas e mutetos. Resurtat chi in diveris ocasiones apat fintzas cantadu in su palcu cun poetas professionistas.
A 21 annos si fiat cojuadu cun Giulia Floreddu, chi l’at dadu ses fìgios, bator fèminas e duos mascros, tra custos Giùliu Cèsare, su prus piticu. In su 1943 benit mutidu a Nàpoli Capodichino a fàghere su servìtziu militare de leva in s’Aereonàutica, chi at a colare permanente a pro more de sa gherra. Benit tramudadu a Sardigna in ue faghet servìtziu comente aviere-fotògrafu in Su Masu. Benit cungedadu pro is fertas a conca e a unu costàgiu causadas in unu bombardamentu Alleadu. In is annos ’50 emigrat a Frantza, in ue traballat comente minadore in sa mina de carbone de Bayand. Posca andat a Germània, in ue traballat comente operaju finas a su 1964.
In su 1965, a pustis de su reconnoschimentu de invalididade a càusa de sa gherra, torrat a Sardigna. A pustis binchet unu cuncursu riservadu a is ex militares e a is invàlidos de gherra e benit assùmidu comente uscieri a s’Ufìtziu INAM de Lanusè. Ddoe t a traballare finas a su 1981, annu de sa pensione.
Is poesias de Gino Mameli sunt istadas publicadas sa primu bia in su 1998, in su libru imprentadu dae Grafica del Parteolla curadu dae su fìgiu Giùliu Cèsare e Pàulu Pillonca In Bonora, chi collit mescamente sa produtzione poètica de su perìodu de giòvanos. In custu segundu libru Adious e… in bonora (E. Gràfica de su Parteolla), ultres a is cumponimentos giai publicados, agatamus mescamente is poesias de sos ùrtimos annos, chi afrontant temas prus impignados.
S’òpera, 298 pàginas, regollit sas poesias de Ginu Mameli dae su 1940 a su 1991 (otavas, sonetos, modellos a trintasès fioridu, mutos logudoresos, mutetos a sa campidanesa, cuartinas, tertzinas e trallalleros). “Su disegnu de sa copertina, una navedda nuraghesa, est de Mirco Deiana, nebode de su curadore, e torrat bene s’ìndula de su poeta, unu bisadore chi biàgiat in su tempus e in s’ispàtziu, comente sos sardos antigos chi ddis praghiat sa siat sa poesia, siat a biagiare”.
