Dae su 31 de mese de ladàmine a su 1 de onniasantu, in Seui si festat sa de 27 editziones de Su Prugadoriu una manifestatzione culturale ùnica. Custu eventu non tenet nudda de bìdere cun Halloween e mancu cun is sagras traditzionales, prusaprestu, est una tzelebratzione dedicada a is mortos e a ànimas de su prugadòriu.
In custu tempus de globalizatzione, ue medas si faghent ingaddinare dae is modas furisteras, su Comunu de Seui est s’esèmpiu de comente si potzat fàghere festa abarrende però acapiados a is traditziones antigas, sena su bisòngiu de pèrdere s’identidade, o pro abarrare in tema, sena si bèndere s’ànima.
E pròpiu de ànimas semus alleghende. Segundu is contos antigos, sa note tra su 31 de mese de ladàmine e su primu de onniasantu, is ànimas de su purgatòriu giumpant sa làcana intre su mundu de is mortos e cussu de is bios, dae su sero a s’arbèschida.
Andant in chirca de cunfortu o forsis chircant de induire is bios a ddas sighire, comente in su contu de sa cantzone de s’artista nugoresu Piero Marras.
In una bidda de sa Sardigna, un’òmine chi a note fiat contoniende a domo, aiat agatadu in mesu caminu unu muntone de gente ballende a ballu tundu chi , comente dd’aiant bidu dd’aiant tèndiu sa manu pro imbucare a baddare cun issos. Ma s’òmine, pompiende∙ddos in cara, ddos aiat connotos chi fiant gente de bidda sua morta dae parìtzos annos. Sena ddos ofèndere ddis aiat torradu chi nono, narende∙ddis custos faeddos: “Cantade e ballade bois, ca sos ballos sunt sos bostros cando ant a bennere sos nostros, amus a ballare nois”.
Cun sa matessi prudèntzia is seuesos de primu chircaiant de apaghiare is mortos de su prugadòriu cun ritos e pregadorias. In s’iscurigadòrgiu is pipios essiant a pedire a is ànimas, e is mannos imbetzes chircaiant de ammasedare is ispìritos inchietos donende fruta e pititos.
Sa manifestatzione “Su Prugadoriu,” organizada dae su Comunu de Seui, poderat e tramandat cun passione custa traditzione pretziosa, oferende a totus s’oportunidade de bìvere in un’esperièntzia culturale ùnica.
Sa primu editzione de “Su Prugadoriu” est de su 1996, cando una ghenga de amigos aiat tentu s’idea de aprontare una manifestatzione dedicada a sa die de is mortos, una traditzione meda intèndida in totu sa Sardigna. A bellu a bellu, custu eventu s’est ammanniadu meda e immoe est connotu in totu s’ìsula. In cussas dies su tzentru istòricu de sa bidda e is camineddos istrintos antigos suos, si prenent de gente, vida, mùsica, allegria e prus che totu de su nuscu bellu de su binu e de sa cosa de papare de sa coghina de su logu.
Est un’ocasione ùnica pro iscobèrrere o pro torrare a iscobèrrere sa bidda de Seui, unu logu cun un’istòria e una cultura importantes, sena s’iscarèschere de is prendas naturalìsticas sua, comente su padente de Montarbu e àteros logos bellos de su sartu.
