“E chie semus a beru? E chie est chi at detzididu de contare de nois su chi (fortzis) no est? Dae ue lòmpent is logos comunes subra is sardos – mandrones, murvones, tostorrudos – e cantos de custos contos nos leamus in intro sena mancu si nde sapire?”
Pro custas pregontas b’at Fàulas su Festival chi dae bator annos proat a furriare fundu a susu is seguresas, a iscapare is dudas, a torrare a pònnere in chistione su contu subra unu pòpulu intreu.
“Su 4 e su 5 de ladàmine Aristanis – narat is organizadores de Ans – , pro parare fronte a custa farta, si fùrriat capitale de cussas fàulas: duas dies, dae is 10 de a mengianu finas a su note, cando su tzentru istòricu at a ispàrghere lugore, immàgines, mùsica e cussèntzia. Cherimus rispòndere de una borta a preguntas incòmodas de importu mannu pro nois”.
Ddoe ant à èssere giogos, mesas tundas, ispetàculos de teatru, filmis, presentadas de libros, cuntzertos e DJ set. E prus che totu ddoe ant a èssere is Talk, su grandu clàssicu de Fàulas: “Monòlogos curtzos cun espertos e espertas chi ant a isciusciare is logos comunes chi dae tempus meda nos acumpangiant”.
Aristanis no est unu sèberu casuale: tzitade sìmbulu de s’istòria giuigale arburesa e finas puntu de atòbiu in mesu in mesu a s’ìsula, si fùrriat durante duas dies in un’isprigu colletivu mannu. “Is pratzas, is teatros, is butegas e is ofellerias de su tzentru ant a èssere rugrados dae chie si cheret castiare in cara in paris a nois. Fàulas est un’invitu: a nos castiare cun atentu, a si nde befare de is istereòtipos, a iscobèrrere chi s’identidade nostra no est mai firma ma dda fraigamus in su cunfrontu”.
