In Sardigna una de sas usàntzias prus connotas de Pasca Manna est cussa de “Su Nènnere”, una traditzione pre-cristiana antiga meda acapiada a su tziclu agràriu e a su cuntzetu de rinàschida. Pro sos cristianos est su sìmbulu de sa resurretzione de Gesùs.
Si tratat de unu pratu gopùtzulu, cun su fundu de cotone o de lana, prenu de sèmene de trigu o de àteru laore chi benit fatu nàschere in s’iscuridu pro Chida Santa. Su Giòbia Santu, cando sa chima est arta prus a mancu unu parmu e de colore grogàntzu, s’acàpiat cun unu frocu e si nche portat a crèsia e si ponet a pees de s’altare, in antis de su sepulcru de Gesucristu.
Custa traditzione s’agatat fintzas in s’Itàlia Meridionale. In Basilicata est connota cun su nùmene de “lavurielli” e in Calàbria comente ” ‘u graniciaddu”. In Palermu sas chimas si mutint “ciuri de Sepulcru” (sos frores de Sepulcru), a Canosa, in Pùglia, sos frores de “li Sebbulcre” ammentant in sa pronùntzia “li sumbullkun” de orìgine albanesa, chi agatamus fintzas in Calàbria (San Demetrio Corone), a cunfirma de s’orìgine orientale e bizantina.
Mancari su legàmine cun su Cristianèsimu, su Nènnere tenet un’orìgine prus antiga meda, fortzis acapiada a su cultu de Adone e Afrodite, chi si festaiat in beranu o in istade in sa Grètzia antiga, ma peri in Sìria, in Àsia Minore e in Egitu. In Alessàndria de Egitu, segundu sa descritzione de su XV idìlliu de Teòcritu, in su tempus de Tolomeo Filadelfo, in ocasione de sas “Adonie” sas fèminas aprontaiant sos “Giardinos de Adone”, ponende a pastinare in istèrgios de terra-cota o cranistas sèmene de trigu e de òrgiu pro oto dies, chi posca beniant lassados sicare in su sole, pro rapresentare sa morte de Adone. Una bia martzulados si betaiant a mare, logu acanta fiat nàschida Afrodite, pro permìtere a Adone de torrare a nàschere.
Oe, su Nènnere est una traditzione acapiada a sa Pasca Manna. In Barì, in Ogiastra, imbetzes s’aprontat in su mese de làmpadas, pro sa festa de Santu Giuanne. A pustis de una professone manna, sos istèrgios froridos benint beneitos e ghetados a mare comente sinnu de bona fortuna.
