Publicamus sa lìtera de su sìndigu de Talana Christian Paolo Loddo
Non colat mese ca in bidda non nde furent pettos e cosas de sa bidda matessi, cosas de guvernu, cosas de tottus. Sa cida colada, cenabra a notte nde ant furau is batterias e su pannelleddu fotovoltaicu po sa currente a injiriu de is lottos forestaos custu ierru colau, mercuris a notte nde ant furau buncones de ringhiera apresu de sa palestra. Ci nos si castiausa injiriu, bieus buncones de rete tiraos, gardaréilis tiraos, su macellu móbili rdorrobau… e podeus sighie.
Bieus pettos imbolaos e muntonarjos po more ca ddoe at jente chi non si dda faet a betae s’aliga eue depet esse imbolada.
Caligunu podet narre ca funti bégnos de foras, caligunu ca cine ddu at fattu nde teniat abbisonju. Custa est jente ca pensat ca su guvernu non est cosa de tottus, ma est cosa insoro.
In continente ddis narant “mafiosi”, ma noso ddos mutius canes de isterju.
Su cane de isterju pensat ca su guvernu siet cosa sua e non cosa de tottus, pensat su comunu depat de donae a issu e pagu male ci nde tirat a is atros, pensat ca ddoe siat solu sa arrexone sua, pensat ca sa ‘entre sua prena si nde balet prusu de sa ‘entre rbóida de is atros.
Su cane de isterju est commente su cane chi intrat a fura in cojina e, fidau, nde furat buncones de cosa. No est mancu bonu a furae in logu ajenu, furat in domu sua e tottu.
Babbu e mamma m’ant imparau ca cine furat in logu ajenu est unu dilincuente, cine furat a s’amigu est unu miserabili, cine furat in domu sua e tottu est unu cane de isterju.
A su cane de isterju eite toccat a ddi fae?
Talana, su 14 de Santu Aine de su 2023
